Met Mourinho, Solskjaer en Ten Hag in één week ontslagen: wat blijft er over van hun Manchester United-erfenis?
De voetbalwereld werd de afgelopen week opgeschrikt door een reeks opmerkelijke beslissingen bij Manchester United. Binnen slechts enkele dagen nam de club afscheid van drie voormalige managers die elk op hun eigen manier een stempel hebben gedrukt op het moderne United: José Mourinho, Ole Gunnar Solskjaer en Erik ten Hag. Hun ontslag – of beter gezegd, symbolische ‘loskoppeling’ van de club waar ze in het verleden hoofdtrainer waren – werd door de clubleiding gepresenteerd als een strategische stap in het “herdefiniëren van de erfenis” van United. Maar de grote vraag luidt: wat blijft er over van de nalatenschap van deze drie trainers?
De schaduw van Sir Alex Ferguson
Sinds het afscheid van Sir Alex Ferguson in 2013 worstelt Manchester United om een consistente identiteit terug te vinden. Ferguson’s nalatenschap – dertig jaar aan titels, dominantie en een duidelijk herkenbare voetbalstijl – legde een bijna ondraaglijke druk op zijn opvolgers. David Moyes, Louis van Gaal en anderen voelden die druk, maar het waren vooral Mourinho, Solskjaer en Ten Hag die elk een fase van wederopbouw vertegenwoordigden. Het is dan ook veelzeggend dat hun namen nu in één adem van de club worden losgekoppeld.
José Mourinho – de pragmaticus die toch zilverwerk bracht
José Mourinho, aangesteld in 2016, was de man die de wanhopige roep om prijzen wist te beantwoorden. Onder zijn leiding won United de League Cup en de Europa League, waarmee hij feitelijk de laatste trainer werd die grote internationale successen naar Old Trafford bracht. Mourinho stond bekend om zijn defensieve pragmatisme en zijn vermogen om in knockout-competities te overleven. Toch bleef hij in de Premier League achter, en vooral zijn botsingen met spelers als Paul Pogba en zijn vaak sombere persconferenties zorgden voor verdeeldheid. Zijn nalatenschap? Hij bewees dat United nog altijd een club van trofeeën kon zijn, maar hij liet ook een verdeelde kleedkamer achter.
Ole Gunnar Solskjaer – de clublegende die hoop bracht
Waar Mourinho verdeeldheid bracht, bracht Ole Gunnar Solskjaer aanvankelijk hoop. De Noor, iconisch door zijn winnende goal in de Champions League-finale van 1999, werd in 2018 aangesteld als interim-trainer en leek de harten van fans te heroveren. Hij bracht een frisse wind, herstelde de band tussen supporters en spelers, en liet de jeugd weer kansen krijgen. Hoogtepunt was de tweede plaats in de Premier League en de Europese finale in 2021 tegen Villarreal. Maar Solskjaer’s gebrek aan tactische scherpte en zijn moeite om grote namen te managen, zorgden ervoor dat de resultaten uiteindelijk inzakte. Zijn erfenis is er één van warmte, van het herstellen van club-DNA, maar zonder prijzen.
Erik ten Hag – de strateeg die stabiliteit beloofde
Toen Erik ten Hag in 2022 naar Manchester United kwam, werd hij gezien als de man die tactische discipline en Europese moderniteit naar Old Trafford zou brengen. Zijn eerste seizoen bracht succes: de League Cup werd gewonnen, en United verzekerde zich van Champions League-voetbal. Zijn nadruk op discipline – denk aan de strenge behandeling van Cristiano Ronaldo – toonde zijn onwrikbare overtuiging dat de club boven elke speler staat. Toch ging het in zijn tweede seizoen mis: blessures, interne spanningen en wisselvallige prestaties in de Premier League zorgden ervoor dat de progressie stokte. Critici menen dat Ten Hag te koppig was in zijn systeem, terwijl anderen stellen dat hij nooit de volledige steun van het bestuur kreeg. Zijn nalatenschap is een mengeling van streng leiderschap en korte termijn successen, maar geen structurele ommekeer.
Wat blijft er over?
Met het officiële ontslag van hun naam en invloed uit de huidige clubstructuur, staat Manchester United op een kruispunt. De erfenis van Mourinho, Solskjaer en Ten Hag laat zich samenvatten in drie woorden: prijzen, hoop en discipline. Samen vertegenwoordigen ze de worsteling van United in het post-Ferguson tijdperk: een club die zoekt naar balans tussen succes op korte termijn en een duurzame voetbalidentiteit.
De reactie van fans en analisten
Onder supporters heerst verdeeldheid. Sommigen zien het schrappen van de namen als een pijnlijk maar noodzakelijk hoofdstuk in het herschrijven van de clubgeschiedenis. Anderen beschouwen het juist als respectloos – Mourinho bracht tenslotte de laatste Europese prijs binnen, Solskjaer gaf de club haar ziel terug, en Ten Hag zorgde voor hernieuwde discipline. Analisten wijzen erop dat United vooral consistent beleid mist. Niet de managers zijn per se het probleem, maar de cultuur van korte termijn denken binnen de clubleiding.
Toekomst zonder schaduw
Met de drie meest recente iconische trainers symbolisch opzijgeschoven, lijkt Manchester United eindelijk een poging te doen om de bladzijde definitief om te slaan. Of dat zal lukken, hangt af van wie de leiding neemt en of de club de lessen van Mourinho’s prijzen, Solskjaer’s warmte en Ten Hag’s discipline weet te bundelen. Pas dan kan er een echte nieuwe erfenis geschreven worden – één die niet langer in de schaduw staat van Ferguson.
