Feyenoords liefdesbrief aan Ugalde: een “moeilijk verhaal” ontvouwt zich
Wat begon als een gedurfde liefdesverklaring van Feyenoord aan Manfred Ugalde, is uitgegroeid tot een transfersaga vol drama: een verhaal doorspekt met politieke spanningen, weerstand in de bestuurskamer, strategische heroverwegingen en de altijd aanwezige inzet van sportieve ambitie. De Costa Ricaanse spits, ooit de lieveling van FC Twente en nu de trefzekere aanvaller van Spartak Moskou, blijft verleidelijk buiten bereik en speelt hard to get in wat inmiddels een van de meest meeslepende soapseries van de voetbalzomer is geworden.
Hoofdstuk 1: De gedurfde openingszet
Feyenoords interesse in Ugalde sluimerde al langere tijd op de achtergrond, maar laaide opnieuw op uit pure noodzaak. Met Ayase Ueda die niet wist te overtuigen als eerste spits, begon de club te speuren naar een dynamische, bewezen doelpuntenmaker — en Ugalde paste perfect in dat profiel. Zijn loopbaan bracht hem van Saprissa naar Lommel, via een succesvolle periode bij Twente naar Spartak Moskou. Daar bloeide hij volledig op, met 17 doelpunten als topscorer van de Russische Premier League in het seizoen 2024–25.
Begin juli werd Feyenoords intentie duidelijk: een openingsbod van ongeveer €15 miljoen, al liepen de cijfers per bron uiteen. Spartak reageerde met een onmiddellijke “nyet”, maar dat temperde Feyenoords ambitie niet. De Rotterdammers waren bereid aanzienlijk hoger te gaan — zelfs in de buurt van hun transferrecord — voor een speler die als een echte versterking werd gezien.
Hoofdstuk 2: Het morele en politieke kruispunt
Achter de schermen lag echter een gevoeliger dilemma op tafel. Spartak Moskou, Ugaldes werkgever, opereert in een politiek beladen omgeving vanwege de voortdurende invasie van Oekraïne door Rusland. Hoewel de FIFA transacties toestaat met clubs die niet op sanctielijsten staan — en Spartak momenteel geen beperkingen kent — lagen de gevoeligheden hoog. Feyenoord kreeg kritiek, onder meer van VVCS-voorzitter Levchenko, die de morele implicaties van zaken doen met een Russische club scherp veroordeelde.
Binnen De Kuip nam de interne weerstand toe. De Raad van Commissarissen begon steeds meer te twijfelen over de reputatieschade. Uiteindelijk, ondanks Ugaldes talent en Feyenoords bereidheid om financieel diep te gaan, werd de deal in de ijskast gezet. “De naam Ugalde moet worden doorgestreept,” liet een ingewijde optekenen, waarmee duidelijk werd dat politieke overwegingen zwaarder wogen dan sportieve logica.
Hoofdstuk 3: Ugalde speelt hard to get
Ugalde liet zich echter niet zomaar uit het veld slaan en koos voor een afwachtende houding. In het openbaar sprak hij zijn dankbaarheid uit voor zijn successen in Rusland, maar gaf hij aan geïnteresseerd te zijn in een terugkeer naar Europa — zeker als dat betekende dat hij weer in Europese competities kon spelen, iets wat Feyenoord hem kon bieden. Zijn marktwaarde, geschat tussen de €15 en €19 miljoen, maakte de onderhandelingen extra ingewikkeld.
Ondanks de eerdere afwijzing stak Feyenoord later opnieuw de vlam aan door te verkennen of een huurdeal met optie tot koop mogelijk was. Op 13 augustus 2025 kwam naar buiten dat de gesprekken opnieuw waren opgestart en dat Ugalde zelf openstond voor een rentree in Nederland.
Hoofdstuk 4: Tewente’s verstrengelde rol
Oorspronkelijk verkocht FC Twente Ugalde in januari 2024 aan Spartak voor zo’n €13 miljoen — zonder doorverkooppercentage. Hierdoor vloeit eventuele winst bij een volgende transfer volledig naar Spartak. Twente kan alleen rekenen op een kleine solidariteitsbijdrage: circa €150.000 bij een transfer van €15 miljoen, of €190.000 bij €19 miljoen.
De ironie is groot: Twente, dat Ugalde ontwikkelde tot een trefzekere spits, profiteert nauwelijks van zijn volgende grote stap. Extra pijnlijk is dat Twente intern verdeeld was over de verkoop; bestuurslid John Bierling stapte zelfs op uit protest tegen de samenwerking met een Russische club.
Hoofdstuk 5: De strategische gok
Voor Feyenoord zou Ugalde zowel op korte als lange termijn van waarde zijn. Als doelpuntenmaker kan hij de aanval dragen in de Eredivisie en in Europese kwalificatiewedstrijden. Met Engelse interesse in de coulissen — enkele Premier League-clubs zouden Ugalde volgen en een afkoopclausule van €30 miljoen werd genoemd — ziet Feyenoord hem ook als een potentiële investering die in waarde kan stijgen.
Maar inkomsten en imago botsen. Loopt Feyenoord reputatieschade op voor sportief gewin? Is een huurconstructie een verstandige tussenweg, of stuurt de club daarmee toch het verkeerde signaal door zaken te doen met een Russische partij? In de bestuurskamer worden ambitie en ethiek tegen elkaar afgewogen, terwijl de transferdeadline nadert.
Hoofdstuk 6: Fans en rivalen kijken gespannen toe
Onder de supporters heerst verdeeldheid. Op sociale media wisselen optimisme en scepsis elkaar af. Veel fans prijzen Ugaldes potentieel, verwijzend naar zijn Twente-periode en zijn trefzekerheid. Er werden al grappen, chants en merchandise-ideeën gedeeld, tot de Raad van Commissarissen de stekker eruit trok — wat leidde tot teleurstelling.
Rivalen zoals Ajax en PSV kijken met argusogen toe. Als Feyenoord Ugalde toch weet te strikken voor een gunstige prijs, worden hun aanvallende opties aanzienlijk versterkt. Lukt dat niet, dan halen zij opgelucht adem, maar blijven ze alert op kansen om van Feyenoords eventuele misstappen te profiteren.
Hoofdstuk 7: Wat nu?
In aanloop naar de transferdeadline zijn er drie realistische scenario’s:
- Huur met optie tot koop — De meest haalbare en laag-risico-optie voor Feyenoord; geeft ruimte om zowel sportief als moreel te testen.
- Definitieve transfer — Alleen denkbaar als het politieke klimaat verandert of als het bestuur besluit dat sportief en financieel gewin de risico’s waard zijn.
- Definitief afblazen — Blijft de druk aanhouden, dan kan Feyenoord Ugalde definitief laten schieten en elders naar aanvallende versterking zoeken.
Ondertussen kan Ugalde’s geduld op raken. Hij wil Europese zichtbaarheid, maar niet tegen elke prijs. Spartak kan de onderhandelingen ook beu raken of een hogere transfersom eisen. Twente blijft toekijken, hopend op de kleine solidariteitsbijdrage die ze ooit grotendeels hebben weggegeven.
Epiloog: Een “moeilijk verhaal” voor de boeken
Feyenoords jacht op Manfred Ugalde is meer dan een transfer geworden — het is een voorbeeld van de complexe verwevenheid van sport, ethiek, geopolitiek en zaken in het moderne voetbal. Wat begon als een zomerbod, groeide uit tot een moreel dilemma, een bestuursdebat en een emotionele achtbaan voor het publiek.
Wordt de liefdesbrief uiteindelijk een huwelijk uit opportunisme — of een waarschuwing voor de toekomst? Alleen de tijd — en misschien een slim geformuleerd huurcontract — zal het leren.
